Car je est un autre: Αρχίλοχος

Το αρχαϊκό ιωνικό κιονόκρανο από το «Αρχιλόχειον» (6^ος αιώνας π.Χ.), όπου φέρει την επιγραφή του αναθέτη (4^ος αιώνας π.Χ.): «Ἀρχίλοχος Πάριος Τελεσικλέος ἐνθάδε κεῖται, τô Δόκιμος μνημήιον ὁ Νεοκρέωντος τόδ’ ἒθηκεν»

Ἀρχίλοχος

Πάρος, περ. 680 π.Χ.-Πάρος, περ. 640 π.Χ.

(Σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης κατά τη διάρκεια του Παρο-Ναξιακού Πολέμου)

«Μοιχός, Υβριστής & Λάγνος»

13

κήδεα μὲν στονόεντα Περίκλεες οὒτέ τις ἀστῶν μεμφόμενος θαλίηις τέρψεται οὐδὲ πόλις· τοίους γὰρ κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης ἒκλυσεν, οἰδαλέους δ’ ἀμφ’ ὀδύνηις ἒχομεν πλευμόνας. ἀλλὰ θεοὶ γὰρ ἀνηκέστοισι κατοῖσιν ὦ φίλ’ ἐπὶ κρατερὴν τλημοσύνην ἒθεσαν φάρμακον. ἄλλοτε ἄλλος ἒχει τόδε· νῦν μὲν ἐς ἡμέας ἐτράπεθ’, αἱματόεν δ’ ἕλκος ἀναστένομεν, ἐξαῦτις δ’ ἑτέρους ἐπαμείψεται. ἀλλὰ τάχιστα τλῆτε, γυναικεῖον πένθος ἀπωσάμενοι.

!*!

Μήτε κανείς, Περικλή, απ’ τους πολίτες μήτε η πόλη που θα το ρίξει στα γλέντια θα μας κακίσει για το πολυστέναχτο πένθος μας· γιατί τόσους λεβέντες το κύμα της πολυτάραχης θάλασσας καταπόντισε, που ’χουμε τα πλεμόνια μας πρησμένα απ’ τον πόνο. Μα για τ’ αγιάτρευτα βάσανα, φίλε μου, οι θεοί δώσανε φάρμακο τη σθεναρή υπομονή. Άλλοτε ο ένας, άλλοτε ο άλλος αυτά σηκώνει· τώρα γυρίσαν επάνω μας κι αναστενάζουμε βαριά απ’ τη ματωμένη πληγή, όμως στους άλλους πάλι ταχιά θα γυρίσουν. Βρείτε το λοιπόν γρήγορα το κουράγιο σας, αποδιώχνοντας το γυναικήσιο το πένθος.  

Αρχίλοχος, «Μοιχός, Υβριστής και Λάγνος», Η γέννηση της σάτιρας στον αρχαϊκό κόσμο, εκτενής εισαγωγή για το/την βίο/εποχή του ποιητή-πολεμιστή και πλήρης μετάφραση του έργου του, Ηλίας Κωστόπουλος, εκδόσεις Φαρφουλάς, Αθήνα, 2009, σσ. 312-315.