Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Ποιήματα 6


Περιοδικό «Ο Φαρφουλάς», Αθήνα, τχ. 9, 2008

Jus Sanguinis

 

Το μεσημέρι έμπαινε στ’ απόγευμα παρουσία μιας

αρχόντισσας μυρωδιάς οι γεύσεις αντάμωναν τα

χέρια της κυρίας Αγγελικής.

 

 

 

O DIA EM QUE EU MORRER

26.08.2043

 

Στις άκρες ενός ήλιου διπλού η Άνδρος ξημέρωμα

ν’ ανεμίζει κομμένα κεφάλια όταν με κοιτώ δεν

ξεχνώ να μην γράψω τίποτε για την ανατολή

στο βράχο του Νειμποριού.

 

Εύπλου μάρτυρα συνέβη οι συμμαχίες ν’ αράξουν

το στόλο στο ακρωτήρι Κορμακίτης γεύοντας

του τόπου τα πνευστά.

 

 

NERIUM OLEANDER

21.09.2017

 

Αρχή σού λέω θάνατος τ’ ανάθεμα γραφή

να πιάσει να χαράξει.

 

Που μίσησα να σκοτώσω ποτέ τη σερπαντίνα

δεν να κόψω.

 

Έτσι η θάλασσα έγινε αέρας εάν δεν ήταν

πάντα έτσι. 

 

 

ΠΑΡ’ ΟΡΑΜΑΤΑ

14.09.2041

 

Στο νεύμα του Ελπήνορα βυθίζοντας το βλέμμα.

 

Το σχήμα του ιππόκαμπου νησί των επιληπτικών.

 

Το γράμμα έρωτα κυμάτιζε τρέφοντας έκτοτε το

διηνεκές.

 

Διασχίζω πρέπει πώς καθώς το υπόλοιπο

διαιρεί ό,τι προηγήθηκε.

 

 

EL UTENSILIO HUBIERE TENIDO

09.01.2067

 

Ορίζοντας της Χώρας κανόνα χάρακα ή

ρήγλα.

 

Υπήρξα σςς το άνθος της ροπής και αφού

υπήρξα σςς της ροπής το άνθος υπήρξα

τέλειος.  

 

LA HORA

23.11.2055

 

Κι η τρίαινα εκ γενετής στο στήθος μου

συγκεντρωνόταν.

 

Sin dudas εραστής και διαρρήκτης έσχατος.

 

Ώσπου η νύχτα σχηματίστηκε και το

σώμα επιτέλους μίλησε.

 

SOM TRES

03.12.2039

 

Μες στην κραιπάλη δεν ονειρεύομαι τίποτε μες στην

κραιπάλη εισχωρώ όποτε έως συχνά αφήνω τ’

ό,τι ν’ αφουγκράζεται τη χαριστική βολή.

 

Όλοι εσείς που μες στα όνειρά μου έρχεστε αλίμονό

σας λέω με όταν νεκρός αμνήμων κι αμνησίκακος

τον ύπνο σας δαγκώσω.

 

Το ριγέ σεντόνι το κράτησα διπλό δεν μου

’φτασε ποτέ το σιντριβάνι των υγρών της.

 

ELEMENTOS BIOGRÁFICOS

27.07.2070

 

Το κρύο επιφυλάσσει έκπληξη στο κόκαλο το

κόκαλο δε συνηθίζει να δαγκώνει.

 

Ένα κόκκινο φουστάνι στην Ερμούπολη.

 

Ή το πρόσωπό της κουρασμένο στην ίδια

τοποθεσία φωτογραφίζεται.

 

Πού πας

πάω να παίξω κεφάλια.

 

Ακίνητος ο νους δύσκολα έπνεε καθώς η

σκέψη αναλωνόταν στην όποια ομιλία.



Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ο Φαρφουλάς, τχ. 9, Σεπτέμβριος 2008.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου