Ποιήματα 11

Ο ποιητής-απαγγέλτης, 09.02.2013

μπορντέλο πολυτελείας ράθυμων συμποσιαστών

φασματικά ελαύνει τους αριθμούς γράμματα της λαλιάς που τον ξέβρασε στον πλανήτη εγκληματία τέτοιος χαλασμός από καταβολής είδους ούτε ο Κρόνος δε χώνεψε τα παιδιά του ένας ψυχασθενής υψώνει την ένταση της φωνής χτυπώντας τα δάχτυλα στην ξύλινη μπάρα προσγειωμένος κοντά ένας ωτακουστής αρχέτυπης εκφοράς σκαλίζει μία αλκοολική προφορικότητα όπως τα κόκαλα σε τάφους ομαδικούς ατάκτως ερριμμένα παρατηρώντας υπερκινητικούς και κόρες βάσανα μέσα στο ένοχο κενό θορυβημένων συνομιλιών λέοντες νερολέοντες πετρολέοντες πυρολέοντες πτερολέοντες στρατωνίστηκαν αυτεπάγγελτα κι εκπαιδεύτηκαν ορκισμένοι την ύπαρξη απότομα σφύρα η άγκυρα ακόντιο το καμάκι βέλος το τόξο μια κι η αγάπη μεταστάτησε κι ο έρωτας στάλιασε γενέθλιος ή ψευδοκράτορας στα λαϊκά μπορντέλα της παλαιάς πόλης με τις τσατσάδες στα σαλόνια παράγκες να φιλοξενούν τραβεστί κι αρώματα φθηνά νύχτας ακολασίας μόνο πιωμένος μπαίνει εδώ κι όταν αρχίζουν να κράζουν οι πατρόνες διώχνει τις πόρνες βγάζει το προφυλακτικό και χύνει εύκαυλος αυτοαυνανιζόμενος κι αγέρωχα μόνος

Ανέκδοτο ποίημα από το «Ο Κρατήρας του Γέλιου μου». Δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή επιθεώρηση ποιητικής τέχνης «Ποιείν», στις 22 Φεβρουαρίου 2011, και απαγγέλθηκε στην εκδήλωση «Ποίηση και Κρίση» που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας (παλιά πόλη ή λιμάνι Χώρας), στις 9 Φεβρουαρίου 2013, στο πλαίσιο της εικαστικής έκθεσης «Η Μεσόγειος σε Κρίση».