Παντοδάπαισι μεμειχμένα χροίαισιν 2

Ο Κώστας Ρεούσης, ξέμπαρκος -δεκαετίες- ναυτικός, στον καφενέ του Σύμη Σουκιούρογλου, «Καλά Καθούμενα», στην παλιά Λευκωσία, περιοχή Παναγίας της Φανερωμένης, στις 7 Ιανουαρίου 2012 (ανήμερα Σύναξις Ιωάννου Προδρόμου & Βαπτιστού), στις 13:36... ακριβώς & ακριβός, φωτογραφία Γιώργος Κ. Μύαρης

Νήσου Κύπρου

Με την αθλιότητα του χειραγωγημένου κρατικού/ιδιωτικού πολιτισμού της νήσου Κύπρου και την πειθήνια υποταγή των πρεσβευτών/διακονητών του

   Ένα πτώμα σε κατάσταση προχωρημένης σήψης.  Ένα πτώμα, όμως, ευέλικτο και κατά περιστάσεις κερδοφόρο. Με τον ένα ή με τον άλλο, αισχρότατο, τρόπο κατορθώνει να βγαίνει λάδι, να αποστασιοποιείται καταστάσεων, να ενδύεται το απυρόβλητο του χι-ψι-ωμέγα καλλιτέχνη, να ενδιατρίβει -με απόλυτη επιτυχία- στο κατάπτυστο άθλημα των αριστοκρατικών/αριστοκλανικών δημοσίων σχέσεων, να επαίρεται με την ανεξαρτησία της τέχνης του, να τα παντελονιάζει με μαεστρία ενώ, παράλληλα, φροντίζει και τον πολιτιστικό/πολιτισμικό τουρισμό του συναντώντας τα όμοια πτώματα/ζωντόβολα άλλων χωρών και μπασταρδεμένων προγραμμάτων πρεσβειών, μέσω των αρμόδιων/αναρμόδιων μορφωτικών υπηρεσιών.

    Είναι δεκαπέντε χρόνια, τώρα, που παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς και φορές εκ των έσω, άλλοτε συγκεκαλυμμένα κι άλλοτε απροκάλυπτα, διαδρομές και συμπεριφορές περισπούδαστων και καταξιωμένων από τα γεννοφάσκια τους ή απ’ την πορεία τους ή όχι, τρομάρα τους, ανθρώπων απ’ όλες σχεδόν τις αποχρώσεις/κατηγοριοποιήσεις/εκφάνσεις της βεντάλιας/αγκινάρας/παρτούζας της τέχνης.  Εικαστικοί, κινηματογραφιστές, θεατρίνοι, μουσικοί, συγγραφείς, ποιητές, φωτογράφοι και άλλοι δημιουργοί, που συναναστράφηκα ή που από απόσταση συγκέντρωνα τις υπερπραγματικά εύφλεκτες πληροφορίες (ικανές να στοιχειοθετήσουν, δε θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, δικογραφία για εσχάτη προδοσία), επιδόθηκαν και επιδίδονται σ’ ένα οργιαστικό φαγοπότι προσωπικών φιλοδοξιών, απρόσωπων βραβείων, αγελαίων μεθοδεύσεων, ομαδικών διακανονισμών, διασπαστικών πρακτικών, παρηγορητικών ανοχών, σχισματικών ενοχών και ο κατάλογος με τα «στολίδια» δεν έχει τέλος.

    Από κοντά και οι συντάκτες/δημοσιογράφοι της πολιτιστικής αρθογραφίας -διαμέσου των ελεγχόμενων/κατευθυνόμενων έντυπων και ηλεκτρονικών Μέσων, όπου εργάζονται και δουλικά υπηρετούν-, φροντίζουν στο ακέραιο τη μακάρια διαιώνιση του καρκινώματος της αυτολογοκρισίας, της λογοκρισίας, της αποσιώπησης, της αμάθειας, της ημιμάθειας, της παραπληροφόρησης, της άγνοιας, της αδιαφορίας, της διεκπεραίωσης, της ρουφιανιάς και της αλητείας τής, αλίμονο, «αμεροληψίας» και «δεοντολογίας» του λειτουργήματός τους.

     Πλησίον, και σε απόσταση αναπνοής, ένα εγκληματικά απαίδευτο κοινό, ένας συγκεχυμένος όχλος, ένας συρφετός αμήχανων χειροκροτημάτων. Κυκλοφορώντας σημαιοστολισμένος ανάμεσα σε αυλοκόλακες, παραφερνάλια και σφουγκοκωλάριους των ξεγάνωτων τενεκέδων πρεσβευτών/διακονητών ενός, υπό διαρκή κατρακύλα, επιφανειακού πολιτισμού. Ένας αξιοθρήνητος, εύρωστος (σαφώς) οικονομικά, αχταρμάς. Ικανός, ικανότατος εντούτοις, να σχηματίζει άποψη και να καθορίζει/επιβάλει κάλπικα οράματα επί οραμάτων και ρεπλίκες καλλιτεχνικών επιδιώξεων χειραγωγώντας ευφάνταστους αδαείς ή κοκορόμυαλους ρέκτες, σε προδιαγεγραμμένη πτώση στον Καιάδα των συνωμοτικών κι εντέχνως -πατριωτικά ανάπηρων- προδοτικών συμφερόντων του.

     Όχι μακριά, αλλά από θέση ισχύος τηβέννου, και η ακαδημαϊκή κοινότητα –κρατικών και ιδιωτικών αυτιστικών πρυτανείων. Εδώ, μεσουρανεί η θεωρητική δομή/κατασκευή, πρακτική λειτουργία, στρατηγική/τακτική και επικοινωνιακή πολιτική του εκάστοτε πανεπιστημιακού ιδρύματος: η διαπλοκή με τους «ευεργέτες/χορηγούς/πολιτικούς» και άλλους χρησιμότατους αφανείς/επιφανείς εταίρους ή μεσάζοντες, η παραγωγή/απόκτηση ελεγχόμενων/καθοδηγούμενων πτυχίων, η στείρα διακίνηση πνευματικών ανησυχιών, η πολιτικά/κοινωνικά ορθή ένταξη/δραστηριοποίηση, η εντός προσχεδιασμένου πλαισίου περιφρούρηση άκυρων έως ανύπαρκτων θεσφάτων και η συστηματική εκμάθηση της τέχνης του γλειψίματος, του εντυπωσιασμού, της κυριλέ «πορνείας» και της αλάθητης πουστιάς, λαμογιάς και πισώπλατα επιδέξιας, πάντοτε μεταξωτής, μαχαιριάς.

                                   

Λευκωσία, Χειμώνας-Άνοιξη-Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2015       

Δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό φύλλο επιλεγμένης λογοτεχνίας, «Φτερά Χήνας» (www.fteraxinasmag.wordpress.com), 20.09.2015, και αναδημοσιεύτηκε, ελαφρώς αλλαγμένο, στο πολιτιστικό ένθετο, «Ηδύφωνο», της ελληνοκυπριακής εφημερίδας, «Η Σημερινή», στη στήλη του Κωνσταντίνου Α. Ει. Παπαθανασίου, «Περιθωριακά», την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015.