Car je est un autre: Σταύρος Ζαφειρίου

Ο Κώστας Ρεούσης (Αθήνα, 1970) και ο Σταύρος Ζαφειρίου (Θεσσαλονίκη, 1958), τον Ιούλιο του 2006, στην τουρκική παλιά Λευκωσία, μέσα στον τεκέ του Τάγματος (τώρα μουσείο) των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων, φωτογραφία Ζωή Βερβεροπούλου

Succubus

Μαστάρι μαύρου φεγγαριού που το αρμέγει

η Σίβυλλα, να θρέψει μαύρη κόρη,

κορμί ολάκερο γυμνό

στο κέντρο του ιερού, ένυλη μνήμη

ο ξεδιάντροπος χορός, το φλογισμένο

φούσκωμα του στέρνου,

ριγώντας μες στο παρελθόν·

απ’ το σκοτάδι του είχε προφητέψει

το πρόσταγμα του σώματος να γίνει αθανασία,

να σβήσει η ύβρις του άμετρου

και να γυρίσει ο κύκλος.

Δεμένος πάνω στον τροχό ο θηλυκός της

οίστρος, να διατρυπά την ύπαρξη

και να ξαναφωτίζει

οράματα ανυπόταχτα σε μια καινούρια τάξη,

σκύλα, γυναίκα αδέσποτη, που ξεψυχά

σαν θύελλα, καθώς γλείφει το αίμα

από την άλω του στερνού της εραστή·

να ο κόσμος, νέος, άχρονος, χωρίς μπροστά και πίσω,

αληθινός σαν δωρητής, να ο αναγκαίος κόσμος,

φτιαγμένος απ’ το τίμημα, όχι από τη συγνώμη.

Σταύρος Ζαφειρίου, «Σώματος Λόγος», με δέκα ξυλογραφίες του Τάκη Τσεντεμαΐδη, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, Αθήνα, 2004, σ. 46.