Κείμενα μιας ψύχραιμης οργής 3

Ο λεσσεψιανός μετανάστης, τοξικός ιχθύς, Lagocephalus sceleratus

#3

Κείμενα μιας ψύχραιμης οργής

Η μέλαινα χολή του όχλου

Δόντια ξεπροβάλλουν μέσα στη λεύκανση της απληστίας. Οι παλλακίδες ακονίζουν φαρμακερά τη γλώσσα τους, σ’ ένα ζωώδη σεξισμό κανιβαλικής εμπειρογνωμοσύνης. Τ’ ακριβοπληρωμένα ανάτυπα: χαρτιά που πετούνε σ’ άκυρες βιβλιοθήκες. Η έλλειψη αυταξίας, έργων και ημερών, οδηγεί στην ευταξία της σύγχυσης: στιχομυθίες σκουπιδιών ευθυνόφοβων.

Άτακτος όχλος που διεκδικεί ένα δοτό χαράκωμα περηφάνιας φασιανού. Αναγιωμένος κι έτοιμος στο καθεστώς της μέλαινας χολής, με το αντίχριστο της πίστης οδηγό,  εκσφενδονίζει την πολυτέλεια ή την προφασισμένη φτώχεια της πλαστογραφημένης μακαριότητας. Η προσφυγιά διατηρεί την πρόφαση του καραβόπανου αντίσκηνου, της ένοχης σιωπής και του ολέθριου καταυλισμού στο έρεβος των παρυφών μιας πόλης που κρύβεται δόλια και ύπουλα το λιμενοβραχίονά της.

Απείθαρχες πολιτικές εξουσίες παρασύρουν και παρασέρνονται την/στην κοινοπολιτεία τους. Υπάκουοι υπήκοοι -ελεεινοί χρυσοθήρες- φαρμακώνουν γλωσσοτρώγοντας το ίδιο τους το αίμα. Απόλυτοι ποινικοί κατάδικοι -καθ’ έξη εγκληματίες- επαναληπτικά προβαίνουν σε πράξεις κακουργηματικές, κι αλίμονο επιβραβεύονται μ’ αυτό. Ορκισμένοι σε μία διαρκή αγαρμποσύνη, στολίζονται το τραυλό του καμένου λεκτικού ιδιώματος μιας γλώσσας δήθεν πολεμικής κι ηθελημένα βάρβαρης, στη νύχτα απλικεμένη.

O Αδαμάντιος Κοραής σφυρηλατεί εκ νέου στο αμόνι, υπομνηματίζοντας παλαιές πρακτικές: Από φρικτής ανομίας σχολείον εξεπηδήσαμεν όλοι, μολυσμένοι όλοι, άλλος πολύ, άλλος ολίγον με της φιλαρχίας και της πλεονεξίας την παράνομον βαφήν. Ελευθερωθέντες από Τούρκους, εζήσαμεν έως της παρούσης ώρας ως Τούρκοι, ή μάλλον υπερέβημεν και αυτούς τους Τούρκους… Η παρούσα μας κατάστασις είναι τοιαύτη, ώστε και άγγελος εξ ουρανού αν καταβή να μας βασιλεύση, κινδυνεύομεν να τον μεταμορφώσωμεν εις διάβολον… Η αδικία λαμβάνει μορφήν και πρόσωπον αναίσχυντου προδοσίας… .

Ένας ποιητής εγείρει το πραξικόπημα της άρνησης των συμβόλων. Δυάρα δεν προσφέρει για το οργωμένο βάναυσα χωράφι, με το μίσος του γεωργού να απολήγει στη βιτσιά των υπομονετικών τετράποδων ζωντανών. Αιώνες τώρα το αεροπλανοφόρο αναμένει αραγμένο αρόδο, με μία κίνηση εύδρομη να δέσει στον ντόκο και να σημάνει την ώρα του ολοκληρωτικού ρεσάλτου, στο νησί του Έως Φόρου. Ο τσίφτης και το καναρίνι, το λοιπόν, διχάλα νεύρο.

 

-Να μην απευθύνεστε εις στον ιπτάμενον και να κρατάτε τις αποστάσεις.                     

Χώρα (Παλιό Λιμάνι), Νοέμβριος 2015

Δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή επιθεώρηση ποιητικής τέχνης «Ποιείν» (www.poiein.gr), στη στήλη «Τα Επίκαιρα», στις 12 Ιανουαρίου 2016.