Παντοδάπαισι μεμειχμένα χροίαισιν 1

Ο Κωνσταντίνος Α. Ει. Παπαθανασίου ή Αυγουστής Αθανασίου ή Κώστας Ρεούσης, φωτογραφία Χάρης Παναγιώτου, «Καφενείο Βαλίτσα», παλιά Λευκωσία, Μάιος 2016

Ο ποιητής-απαγγέλτης ως βασική εκφορά του μηνύματος

Η Ποίηση είναι η πρώτη και μοναδική τέχνη που κυοφορείται για να απαγγελθεί. Η εκτέλεση του ποιήματος όπως σε ένα μουσικό έργο, από το σώμα του ποιητή που το γέννησε, προσδίδει στην εκφορά του μηνύματος κάτι από τη μυστική αχλή της εποχής που ο άνθρωπος επικοινωνούσε με τηλεπάθεια. Καμία επιστημονική έρευνα ή επιβεβαίωση δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει τον εκ γενετής δημιουργό. Κανείς, εκτός από τον ίδιο, δε δύναται να εκστομίσει αυτό ή εκείνο που του δόθηκε ως έμπνευση απ’ τον Θεό ή τον Διάβολο, οι οποίοι είναι Ένα μες στην τριαδικότητα ή μηδενικότητα της αδόμενης μονάδος. Σύμφωνα με τον Νίκο Εγγονόπουλο «οι άγγελοι στον Παράδεισο μιλούν ελληνικά», ενώ συμπληρώνοντας ο Κώστας Ρεούσης μου έχει εκμυστηρευτεί: «και στην Κόλαση, καθώς αγαπητέ επιστήθιε φίλε και συνεργάτη μου κύριε Παπαθανασίου, ο Ηράκλειτος μας δείχνει ότι: Ὁδός ἂνω κάτω μία καί ὡυτή, αφήνω δε το Καθαρτήριο για αργότερα… εάν με εννοείτε».

Στο «Ιστορία της Καρδιάς-Historia del Corazón» -ποιητική συλλογή του 1954-, ο Ισπανός ποιητής Vicente Aleixandre Merlo -26 Απριλίου 1898-14 Δεκεμβρίου 1984, Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας του 1977-, μας λέει πως: «Ο ποιητής τραγουδάει για όλους-El poeta canta por todos». Κι εδώ επιτρέψτε μου την εκφορά συγκεκριμένων στίχων του, έστω προσωρινώς αμετάφραστων, μια κι αξίζει ν’ ακουστεί ο λόγος στο πρωτότυπο μιας γλώσσας που ο Ρεούσης αγαπά και συνεχώς ή κατά καιρούς μελετάει αναμοχλεύοντας και καλλιεργώντας τη στα σχολικά του τα τετράδια:

Como una montaña sube. Es la senda de los que

         marchan.

Y asciende hasta el pico claro. Y el sol se abre

        sobre las frentes.

Y en la cumbre, con su grandeza, están todos ya

       cantando.

Y es tu voz la que les expresa. Tu voz colectiva y

        alzada.

Y un cielo de poderío, completamente existente,

hace ahora con majestad el eco entero del hombre.

Η ποίηση ή, έστω, τα ποιήματα εάν θέλετε… δεν είναι ἒπεα πτερόεντα, δεν τα παίρνει ο αέρας ή ο άνεμος ούτε και ο κοινός, γεμάτος εμπορικές ή άλλες πράξεις, νους του σύγχρονου ανθρώπου. Το κλείθρο του ποιήματος ανοίγει μοναχά διά της απαγγελτικής ζωντανής εκφοράς του από το δράστη που το εγχάραξε, και κάθε παρουσία είναι -απόλυτα κι ακαριαία- επίσημη και πρωταγωνιστική έως μη επαναλαμβανόμενη.

Διαβάστηκε στην παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Ρεούση, «Ένα τσεκούρι κάθεται», εκδ. Φαρφουλάς, 2015, στις 2 Μαρτίου του 2016, στη «Φωτοδό», στη Λευκωσία και στις 11 Απριλίου του 2016, στη «Γαζία», στη Θεσσαλονίκη.