Ποιήματα 5

Περιοδικό «Θράκα», Λάρισα, τχ. 5-6, 2015

Σμπαράλια

Τέταρτη Ώρα

τη μέρα

καθώς οι άνθρωποι

σκληραίνουνε

την όψη

κι η πρακτική

ορίζεται

μέσα στη σύγχυση

της αρπαγής

τραβούσε περίστροφο

σημαδεύοντας

τον κρόταφο

του νου

(γεννώντας το δίκαιο έγκλημα

ετοιμάζει την ελεύθερη

ένωση της εξόδου

ενώ

πληρωμένοι δολοφόνοι

λακίζουν

στην παρουσία

της αγέρωχης

ελεύσεως)

χίμηξε ενεός σχεδόν νεκρός στο λυσσασμένο γύναιο της προδοσίας μακελεύοντας αποσπάσματα τριφηλών παρηγορητικών ενοχών δίποδα ζωντόβολα είχαν οχλαγωγήσει το σχήμα του ατόμου της φυσιογνωμίας της μορφής τού εμβολισμένου ακρόπρωρου η φιγούρα της τρισυπόστατης ψυχής μετεώριζε τα άπειρα σημεία της ορθά ακάθιστης πλανεμένα πλανητικής οριζόντια κάθετης διαγώνια τεθλασμένης κυκλικά γραμμής πτήσης ή ταχύτατα καρδιακής ρότας

  Πέμπτη Ώρα

όπως ελάχιστα

κοιμότανε

κι ανήσυχος ο

Ύπνος

συναντούσε πάντοτε

τον αδελφό του

Θάνατο

σιωπηλοί φουμέρνοντας

σε υγραμένα μάτια

το δίπολο ξύπνημα

της ερημιάς

(τον εφιάλτη προσγειώνοντας

χάος

να τιτιβίζει

στ’ όνειρο

μίας καρδιάς απούσας

αλκοολικά

σεντόνια καπνισμένα

πίκρα στεγνώνουνε

και ρίγος

δύσκολο των υδάτων

στο μονοθέσιο μπαλκόνι

κατάρα επανδρώνουνε

και μαστίγωμα

συρματοπλεγματικό

των συνόρων)      

ρεμάλεψε εξακοντίζοντας στο διηνεκές το σπάσιμο της ανακρίνουσας ζωής στης άγιας πόρνης πόλεως πίσσα και νικοτίνη την καταβόθρα εναγωνίως στιχουργούσε το άλγος του σώματος σ’ εγρήγορση κινούσε κατουρούσε μ’ αόρατα έστω ζωσμένος εκρηκτικά ορθόδοξα τον όρκο της εκδίκησης καλούσε καθώς σφιχταγκαλιάζοντας αιρετικά ερωτικός και σεχταριστικά ακήρατος εκείνη αγαπούσε ενώ τ’ ανομολόγητο απαίσιος εξαίσιος βωβός και φωνακλάς ιεροφάντης ψαλμωδός της πίστεως παρίας λειτουργούσε           

      

  Έκτη Ώρα

στου απογεύματος

τη χάση

πριόνιζε τη σκέψη

μες στην ψυχή

της φυλακής

πνεύμα να ερμηνεύσει

την απουσία

υπεκφυγόντος κοριτσιού

στο ξύλινο εικονοστάσι

σταυρώνοντας την προσευχή

ενός παραμορφωτικού

καθρέφτη

(παραληρώντας ο ποιητής

φονιάς και δήμιος

του ποιητή

που είναι

δείχνει

τα σκιάχτρα να κουρνιάζουν

μες στον ανδρείκελο χορό

της άτιμης σερμαγιάς

ή νόμιμης και ληστρικής

αλίμονο

λείας κι ανάρμοστης

κατόπιν

λιτανείας)

έρρεξε σερπετός να χαρακώσει τη δήθεν ευγενώς παρειά της έκφυλης πολίχνης των άγαρμπων και θεμιτά αθέμιτων θεσφάτων μία πρωτεύουσα επιεικώς στο χάρβαλο σκαρτεμένη και συναινετικώς στη λύσσα βιασμένη με θυρεό στο μέτωπο περίτρανα κι ατέρμονα ξεβράζει τη διατυμπανισμένη άνασσα και γαληνότατη πουτάνα σ’ ένα σεντούκι τουρκεμένων σιντεφιών απ’ τη σεντίνα του οίκου των αχόρταγα άπατων αρμοστών κι άρρωστα τρομολάγνων καλοθελητών

Τα «Τέταρτη Ώρα», «Πέμπτη Ώρα», «Έκτη Ώρα» δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό λόγου και τέχνης «θράκα», τχ. 5-6, Β΄ περίοδος, Λάρισα, Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2015, με τίτλους, αντίστοιχα, «Τέσσερα», «Πέντε», «Έξι» και με την ένδειξη, συνεχίζεται….