Car je est un autre: Stefan George

Stefan George

(1868-1933)

[Τα βράδια κατοικήσαμε πέργκολες σκοτεινές]

Τα βράδια κατοικήσαμε πέργκολες σκοτεινές

Φωτεινούς ναούς μονοπάτια και πρασιές

Μες στη χαρά -αυτή χαμογελώντας εγώ ψιθυριστά-

Είναι αλήθεια τώρα πως για πάντα φεύγει.

Οι ψηλοί ανθοί χλομιάζουν και σπάνε

Της λίμνης το κρύσταλλο θαμπώνει και θρύβεται

Κι εγώ σε σάπιο γρασίδι σκοντάφτω.

Με δάχτυλα σουβλερά οι φοινικιές τρυπάνε.

Των εύθρυπτων φύλλων το συριχτό θρόισμα

Αόρατα χέρια το κυνηγάνε σπασμωδικά

Έξω και γύρω απ’ της Εδέμ τα τείχη τα φαιά.

Συννεφιασμένη είναι η νύχτα και πνιγηρή.

Stefan George, «Το Βιβλίο Των Κρεμαστών Κήπων», εισαγωγή-μετάφραση Νίκος Βουτυρόπουλος, επιμέλεια Κώστας Παπαθανασίου (Ρεούσης), εκδόσεις s@mizdat, Αθήνα, 2016, σελίδα 41.