Car je est un autre: Αριστομένης Προβελέγγιος

Αριστομένης Προβελέγγιος

[1914-1999]

Η Καινή Διαθήκη

Η μοναξιά μπαίνει απ’ τα ρουθούνια μου

                                    μέχρι το βάθος του χαμού μου

Χαιρέτησα χαμηλοσκύβοντας το πλοίο

                          που ’φευγε στην πλάτη της δρομάδας.

Ο κορυδαλλός δεν σκότωσε κανένα

Ένας κροκόδειλος γελούσε μπρος μου

                                                 χωρίς να με διασκεδάζει

κ’ είμαστε μες στην πλήξη

κάτω απ’ τ’ ανερμήνευτα βλέμματα της σελήνης.

Τα δάκτυλά της μ’ αγγίζουν από μακριά

Τα πικρά της χείλη

Η κοιλιά της περήφανη για τη ματωμένη της πληγή

                                       και τους πόθους του θανάτου.

Άπλωσα πάνω στη μήτρα της

Τα χέρια μου από γκριζού* για να τη θεραπεύσω

Δυο σάλιαγκοι ψιθύριζαν

«Ιδού οι εγκλαντίνες

Τι μαγεμένη μουσική»

Ο άνεμος γοργός χαμογελάει

Αποκαλύψου πολυέξοδη συλλαβή

Όνειρο μακρύ κι ανόητο κάνε την πρόσθεση

                                                                 των εμπλοκών.

Μες στην κοιλιά μου έχω μιαν αρκούδα που γρυλίζει

Δυο σοφούς με γκρίζο πρόσωπο

Με βλέμματα τρελά καναρινιού

                              και τρεις αρρωστημένες ερωτήσεις

Να λοιπόν πως η τυφλή δρομάδα

                                              έγραψε τη διαθήκη της

                                      συλλαβιστά πάνω στην άμμο

                                      συλλαβιστά πάνω στην άμμο.

*γκριζού: εύφλεκτο αέριο ορυχείων

Αριστομένης Προβελέγγιος, «Είκοσι ποιήματα», εκδόσεις Τυπογραφείο «Κείμενα», Αθήνα, 1985, σσ. 29 & 31.