Κείμενα μιας ψύχραιμης οργής 11

Ο λεσσεψιανός μετανάστης, τοξικός ιχθύς, Lagocephalus sceleratus

#11

Κείμενα μιας ψύχραιμης οργής

Η κακεντρεχής συμπεριφορά μιας πάγιας υπερβολής

Ρεμπεσκέδες,  πελαγοδρομώντας, ανταλλάσσουν κάλπικες ανακαλύψεις-αποκαλύψεις που αφορούν στην ανθρώπινη ζωώδη βλακεία και μόνο. Αγκιστρωμένοι στα φυστικοαμάξια μας-τους, (Γιώργος Τριλλίδης, 1998), αναζητούν, ματαίως, τη λεμονόκουπα που θα τους συνεφέρει από τη μόνιμη ναυτία του αμπάλωτου-αμπάλατου εικοσιτετραώρου τους.

Youth of delight come hither:/And see the opening morn,/Image of truth new born/Doubt is fled & clouds of reason/Dark disputes & artful teazing./Folly is an endless maze,/Tangled roots perplex her ways,/How many have fallen there!/They stumble all night over bones of the dead;/And feel they know not what but care;/And wish to lead others when they should be led., (William Blake, «The Voice Of The Ancient Bard», Songs Of Experience, 1794).

Ένα περιγραφικό αγκωνάρι η διάτρητη σκέψη τους, συνεπικουρούμενη απ’ την κακεντρεχή συμπεριφορά μιας πάγιας υπερβολής που οδηγεί στην έκρηξη ενός προσποιητού καγχασμού• περιχαρούς, αλίμονο, στην τύφλα τους τη μαύρη.

Όπως το πούσι καλύπτει την ώρα που Πλώρη στον Εωσφόρο, (Δημήτρης Καλοκύρης, «Μυθιστόρημα Απλανούς Χρονογραφίας», 2001), έτσι ένας Βέλγος κελαηδάει εκκωφαντικά στ’ αυτί π’ ακούει … το και το: Dans le port d’ Amsterdam/Y a des marins qui chantent/Les rêves qui les hantent/Au large d’ Amsterdam/Dans le port d’ Amsterdam/Y a des marins qui dorment/Comme des oriflammes/Le long des berges mornes/Dans le port d’ Amsterdam/Y a des marins qui meurent/Pleins de bière et de drames/Aux premières lueurs/Mais dans le port d’ Amsterdam/Y a des marins qui naissent/Dans la chaleur épaisse/Des langueurs oceans//Dans le port d’ Amsterdam/Y a des marins qui mangent/Sur des nappes trop blanches/Des poissons ruisselants/Ils vous montrent des dents/A croquer la fortune/A décroisser la lune/A bouffer des haubans/Et ça sent la morue/Jusque dans le coeur des frites/Que leurs grosses mains invitent/A revenir en plus/Puis se lèvent en riant/Dans un bruit de tempête/Referment leur braguette/Et sortent en rotant//Dans le port d’ Amsterdam/Y a des marins qui dansent/En se frottant la panse/Sur la panse des femmes/Et ils tournent et ils dansent/Comme des soleils crachés/Dans le son déchiré/D’ un accordéon rance/Ils se tordent le cou/Pour mieux s’ entendre rire/Jusqu’ à ce que tout à coup/L’ accordéon expire/Alors le geste grave/Alors le regard fier/Ils ramènent leur batave/Jusqu’ en pleine lumière//Dans le port d’ Amsterdam/Y a des marins qui boivent/Et qui boivent et reboivent/Et qui reboivent encore/Ils boivent à la santé/Des putains d’Amsterdam/De Hambourg ou d’ ailleurs/Enfin ils boivent aux dames/Qui leur donnent leur joli corps/Qui leur donnent leur vertu/Pour une pièce en or/Et quand ils ont bien bu/Se plantent le nez au ciel/Se mouchent dans les étoiles/Et ils pissent comme je pleure/Sur les femmes infidels/Dans le port d’ Amsterdam/Dans le port d’ Amsterdam., (Jacques Brel, 1964).

Ένας αστίατρος να βρεθεί ν’ απαλλάξει ή καταγράψει μ’ αριθμό την πορνεία που επαίρεται η Νήσος Κύπρος πως εισάγει-εξάγει. Να πάψουν οι αφροδισιολόγοι να χρυσώνουν τ’ άρρωστα παραπετάσματα των ιατρείων τους, ν’ αποκατασταθεί -επιτέλους- Η τρυφερότης των μαστών, (Ανδρέας Εμπειρίκος, «Ενδοχώρα», 1945).

-Ο ποιητής, Αυτός. Ο Είναι, Ο Ήταν και ο Ερχόμενος., (Οδυσσέας Ελύτης, «La Pallida Morte», Ελεγεία της Οξώπετρας, 1991), υπάρχει στη Χώρα σας -καθίκια της χαμηλό-τέρας υποστάθμεως- κι αόρατα ορατός εικάζει τ’ όνειρο κι εξεγερμένο-μένος εφιάλτη!

Χώρα (Παλιό Λιμάνι), Μάρτιος 2017

Δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή επιθεώρηση ποιητικής τέχνης «Ποιείν» (www.poiein.gr), στη στήλη «Τα Επίκαιρα», στις 9  Μαρτίου 2017.