Ποιήματα 32

Περιοδικό «Θράκα», Λάρισα, τχ. 7, 2016

Σμπαράλια

    Έβδομη Ώρα

η Κυριακή μετρούσε

το πικραμένο ράπισμα

του σιωπηλά θορυβημένου

διαμερίσματος

καμία πρώιμη ή

όψιμη ανάμνηση

δεν ήταν ικανή να

ανατρέψει

την ανήκεστη βλάβη

της αριστερής αποστέωσης τού

ασπασμού του ανδρός

και της ανακατωσούρας

των κλινοσκεπασμάτων

ενός κόντρα ξυρίσματος

(βλαστημώντας την πάγια

ασυνεννοησία της εβδομάδας των

αναγκαίων συναλλαγών

συντηρεί στο

υγρό οπλοστάσιο και

κρύο αίμα

την απαρέγκλιτη στιχομυθία

της χημικής εκρηκτικής εμπρηστικής

γόμωσης χειροβομβίδας

στην αφαίρεση

της ανελέητης περόνης

ενός εναυσματοφόρου

ή εμπυρευτικού

κυκλοδιώκτου

πώματος)

σφάλισε τα παράθυρα της τζαμαρίας τραβώντας τις κουρτίνες στο εσώτερο κέντρο του παγωμένου αντικατοπτρισμού ενός γυμνού γυναικείου σώματος ενώ ο χαφιές της χαραμάδας τερατολογούσε τον ευεργετικό ηδονισμό των ευαίσθητων οργάνων στο εδώλιο της ασύμβατης αποσυναρμολόγησης των εκτελεσμένων εραστών

Όγδοη Ώρα

με τον καρκίνο του

εκτοπλάσματος

καθολικά στρατωνισμένο

και με το αλκοόλ

στους φτερνιστήρες της μπάρας

να σφυροκοπά

τη μαγεμένη

πίστη

ροκάνιζε

το μίσος

της αγάπης που μήδισε

στο καρατομημένο

σωφρονιστήριο

του κονομημένου συρμού

(μες στο βελούδο του καναπέ

των σχολαστικών αργόσχολα

σχολιαστών της ταξικής τοξίνης

η τοξικότητα της χρυσοποίκιλτης πολυθρόνας

ενδύει στην ξηρασία

το παράφορα παθιασμένο 

σπέρμα της μήτρας

κι

αποστραγγίζει στη στέρηση

το υπερπραγματικά ποθητό

φίλημα της γλώσσας) 

κρανιολόγησε το αδιάψευστο γεγονός της επάρατης τοκογλυφίας του όχλου στον παλμό των νευρώνων της απελευθερωτικής σύσπασης του πνεύματος που διαιρείται τη σάρκα δυστυχώς η σορός του σωρού των άκυρων νευμάτων της προσχώρησης σ’ ένα εμβρόντητο ακροατήριο αλαφιασμένων υπάρξεων υπερτερούσε κονιορτοποιώντας την αθωότητα των αισθήσεων στην εκφυλισμένη ετυμηγορία επίορκων μασκοφόρων

Ένατη Ώρα

η ταπετσαρία

του ξεχειλωμένου

όρους της Αφροδίτης

βασάνιζε

τη διαφάνεια της

δέσμια φυλακισμένης

στύσης

στη ζώνη αγνότητας της ρινός

που χρωμάτιζε

τις πτυχώσεις της κοιλιάς

εισπνέοντας

στον αφαλό

το μύρο

των αποδημητικών

οργασμών

(στη δίκη της σφαλιάρας

η φασίνα της τρέλας

κοινωνεί

την αποχέτευση

του μάρτυρα κατηγορίας

κι υπεράσπισης

των σπασμένων νευροδιαβιβαστών

ακινητώντας

το χάδι που

προσφέρει

η ακουσίως

εκούσια ποινή)

ρίγησε προσκυνώντας την ντροπή της βωμολοχίας που εκτόξευσε σ’ ό,τι ασυγκράτητα μπερδευόταν στη γλώσσα των ομιλούντων ολισθημάτων έχοντας απολέσει το λαβύρινθο των αποστάσεων στροβιλιζόταν στον άξονα της ακινησίας των απόνερων αισθημάτων που γεννούσε εκτρωματικά η νεκροφάνεια του ραγισμένου σβέρκου

Δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό λόγου και τέχνης «θράκα», τχ. 7, Β΄ περίοδος, Λάρισα, Φθινόπωρο 2016, με την ένδειξη, συνεχίζεται….