Car je est un autre: Νάνος Βαλαωρίτης

Ο Νάνος Βαλαωρίτης (γεν. Λωζάννη, Ελβετία, 1921)

Έντυπα Για Μια Θεομηνία

Ένα σαλόνι στο βυθό μιας λίμνης

Ένας κροκόδειλος που φτερούγιζε στον αέρα

Μια ομπρέλα κατακόκκινη απ’ τη ντροπή της

Χαμηλοκοίταζε κάνοντας πως δε μ’ έβλεπε

Έκανε πως δεν ήξερε ποιος ήμουνα

Όταν άναβαν κεριά και προσεύχονταν

Γονατιστοί δυο φοβεροί αντίπαλοι

Στρατοί, λίγο πριν απ’ το τέλος του κόσμου

Σιδερένιο πουκάμισο που φόρεσες σήμερα

Κατάσαρκα πάνω στο δέρμα σου

Μάτια βαθυπράσινα που ερευνούσαν ανήσυχα

Για σημάδια ευνοϊκά τον αστερόεντα ουρανό

Βουνό το βυζί που εξέχει απ’ την κάτασπρη μπλούζα

Οι γκρίζες κουβέντες που λέγαμε μέσα μας

Συνουσίες απ’ τον καιρό της μεγάλης παρτούζας

Των ερωτύλων θεών με θνητές ηρωίδες

Τα φιλιά σου ακουμπάνε τις φτερούγες τους

Επάνω από της Νόνακρις το σάρκινο στόμα

Με χείλια που έπιναν ασυναίσθητα

Το μαύρο νερό της Στυγός στην Κλειτώρα

Στ’ όνειρό σου μια λίμνη ξεχείλιζε

Αχερουσία στου δρόμου το γύρισμα

Φεγγάρι νεκρό κολύμπαγε στου Αχέροντα

Τα στυγνά υποβρύχια τοπία

Τα όντα που ζουν εκεί κάτω, σκιές

Πιασμένες στης βιοπάλης του ήλιου τα βρόχια

Αγαπούν και μισούν και αισθάνονται

Μα δεν ξέρουν τι να διαβάσουν.

Νάνος Βαλαωρίτης, «Η Πουπουλένια Εξομολόγηση», 1961-1968, πρώτη έκδοση, Ίκαρος, Αθήνα, Μάιος 1982, σσ. 51-52. 

Σημείωση (Κώστα Ρεούση)

«ἐκ Φενεοῦ δὲ ἰόντι ἐπὶ [τὴν] ἑσπέρας καὶ ἡλίου δυσμῶν ἡ μὲν ἀριστερὰ τῶν ὁδῶν ἐς πόλιν ἄγει Κλείτορα, ἐν δεξιᾷ δὲ ἐπὶ Νώνακριν καὶ τὸ ὕδωρ τῆς Στυγός. τὸ μὲν δὴ ἀρχαῖον ἡ Νώνακρις πόλισμα ἦν Ἀρκάδων καὶ ἀπὸ τῆς Λυκάονος γυναικὸς τὸ ὄνομα εἰλήφει: τὰ δὲ ἐφ’ ἡμῶν ἐρείπια ἦν, οὐδὲ τούτων τὰ πολλὰ ἔτι δῆλα. τῶν δὲ ἐρειπίων οὐ πόρρω κρημνός ἐστιν ὑψηλός, οὐχ ἕτερον δ’ ἐς τοσοῦτον ἀνήκοντα ὕψους οἶδα: καὶ ὕδωρ κατὰ τοῦ κρημνοῦ στάζει, καλοῦσι δὲ Ἕλληνες αὐτὸ ὕδωρ Στυγός», Παυσανία, «Αρκαδικά».