Ο
λεσσεψιανός μετανάστης, τοξικός ιχθύς, Lagocephalus sceleratus
#9
Κείμενα
μιας ψύχραιμης οργής
Η θορυβώδης
πρακτική του φόβου
Κάθε μέρα ή νύχτα και μία
ατελής συντέλεια. Ανδρείκελα, μαριονέτες ή νευρόσπαστα εξαπολύουν το άχαρο
ξυπνητό τους, μια κι αδυνατούν να χειριστούν το γεγονός τ’ ονειρικού τους βίου
κρινόμενου. Αιμομικτικά ανθρωπάρια -κι Αγαρηνών, και Φράγκων, και Ρωμαίων, κι
Εβραίων, κι Αγγλοσαξόνων, κι Ενετών, κι
άλλων βαρβάρων μιαρών- «αγράμματα ξύλα απελέκητα», που μας εδείχνανε, σ’ εμάς
τους έσχατους μαύρους, γαλάζιους και αυτόκλητους μ’ αίμα παραληρούντες, στ’
αόρατο κι αιώνιο κρυφό σχολειό του Γένους-Έθνους.
Αδολέσχες, άρπαγες, ασφάλειες καμένες επιδίδονται,
θαρρώ επιτυχώς, στη θορυβώδη πρακτική του φόβου. Κάθε φορά π’ ακούω βροντερά
για μία πόλη χωσμένη μες στην άμμο, φέρνω στο σώμα τα χιλιόμετρα, τις ώρες
πτήσης και τα μερόνυχτα εν πλω• ας πω: εις τα μπορντέλα της οδού Φυλής ή της
οδού Ρηγαίνης. Όμως, εκεί, έχουν βαθιά τους ριζωμένες τρεις λέξεις άγνωστες για
τους μουργόλυκους κατοίκους της Κύπρου νήσου όχεντρας: Μπέσα, Τιμή κι Ανδρεία.
Είν’ η Πατρίδα, η Πίστη κι η Φυλή που οδηγεί τη
Γλώσσα των Ελλήνων, σ’ όλες τις διαλέκτους –της ενδοχώρας, των νησιών και μιας
τσουλάρας Ανεξάρτητης Κυπριακής Τουρκοκρατίας, που παραμένει πόρνη ανθενωτική,
με βάσεις κυρίαρχες βρετανικές και κυανόκρανους χαφιέδες.
Η καρδιά
συχνοσπαράζει…/Πλην τι βλέπω; σοβαρά/Να σωπάσω με προστάζει/Με το δάκτυλο η
θεά.//Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη/Τρεις φορές μ’ ανησυχιά•/Προσηλώνεται
κατόπι/Στην Ελλάδα, και αρχινά://“Παλληκάρια μου! Οι πολέμοι/Για σάς όλοι είναι
χαρά,/Και το γόνα σας δεν τρέμει/Στους κινδύνους εμπροστά.//”Απ’ εσάς
απομακραίνει/Κάθε δύναμη εχθρική•/Αλλά ανίκητη μια μένει/Που τες δάφνες σάς
μαδεί•//”Μία, που όταν ωσάν λύκοι/Ξαναρχόστενε ζεστοί,/Κουρασμένοι από τη
νίκη,/Αχ! τον νου σάς τυραννεί.//”Η Διχόνοια που βαστάει/Ένα σκήπτρο η
δολερή•/Καθενός χαμογελάει,/Παρ’ το, λέγοντας, και συ.//”Κειο το σκήπτρο που
σας δείχνει/Έχει αλήθεια ωραία θωριά•/Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει/Εισέ δάκρυα
θλιβερά.//”Από στόμα οπού φθονάει,/Παλληκάρια, ας μην ’πωθή,/Πως το χέρι σας
κτυπάει/Του αδελφού την κεφαλή.//”Μην ειπούν στο στοχασμό τους/Τα ξένα έθνη
αληθινά:/Εάν μισούνται ανάμεσό τους/Δεν τους πρέπει ελευθεριά.//”Τέτοια
αφήστενε φροντίδα•/Όλο το αίμα οπού χυθή/Για θρησκεία και για πατρίδα/Όμοιαν
έχει την τιμή.//”Στο αίμα αυτό που δεν πονείτε/Γιά πατρίδα, γιά θρησκειά,/Σας
ορκίζω, αγκαλιασθήτε/Σαν αδέλφια γκαρδιακά.//”Πόσον λείπει, στοχασθήτε,/Πόσον
ακόμη να παρθή•/Πάντα η νίκη, αν ενωθήτε,/Πάντα εσάς θ’ ακολουθή.//”Ω
ακουσμένοι εις την ανδρεία!.../Καταστήστε ένα σταυρό,/Και φωνάξετε με
μία:/Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ.//”Το σημείον που προσκυνάτε/Είναι τούτο, και γι’
αυτό/Ματωμένους μας κοιτάτε/Στον αγώνα το σκληρό.//”Ακατάπαυστα το βρίζουν/Τα
σκυλιά και το πατούν/Και τα τέκνα του αφανίζουν/Και την πίστη αναγελούν.//”Εξ
αιτιάς του εσπάρθη, εχάθη/Αίμα αθώο χριστιανικό,/Που φωνάζει από τα βάθη/Της νυκτός:
Να ’κδικηθώ.//”Δεν ακούτε, εσείς εικόνες/Του Θεού, τέτοια φωνή;/Τώρα επέρασαν
αιώνες/Και δεν έπαυσε στιγμή.//”Δεν ακούτε; εις κάθε μέρος/Σαν του Άβελ
καταβοά•/Δεν είν’ φύσημα του αέρος/Που σφυρίζει εις τα μαλλιά.//”Τι θα κάμετε;
θ’ αφήστε/Να αποκτήσωμεν εμείς/Λευθερίαν, ή θα την λύστε/Εξ αιτίας
Πολιτικής;//”Τούτο ανίσως μελετάτε,/Ιδού, εμπρός σας τον Σταυρό•/Βασιλείς!
ελάτε, ελάτε,/Και κτυπήσετε κι’ εδώ”., (Διονύσιος Σολωμός, «Ύμνος Εις Την Ελευθερίαν»,
στροφές 139-158).
Ως συνελόντι ειπείν: Έλα, σκατότουρκε... έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν’
ακούσεις τα κέρατά σας, -γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε
κερατάδες... Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε “από ημάς” συνθήκην με “έναν” κοντζιά
σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον
Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!, (Στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης).
-Ούτε να σας φτύσω• αντέχω μοναχά να σας
χαρακτηρίσω: χανούμισσες, τσογλάνια, γιουσουφάκια και κοτζαμπάσηδες φαιδροί.
Χώρα (Παλιό Λιμάνι), Φεβρουάριος 2017
Δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή
επιθεώρηση ποιητικής τέχνης «Ποιείν» (www.poiein.gr), στη στήλη «Τα Επίκαιρα»,
την 1η Μαρτίου 2017.
|
Ἡ ἐλευθερία ἒχει δύο κοφτερές ὂψεις, ὃπως τά παλιά ξυραφάκια~Ὀδυσσέας Ἐλύτης
Τρίτη 21 Μαρτίου 2017
Κείμενα μιας ψύχραιμης οργής 9
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου