Car je est un autre: Σωτήρης Λιόντος

Ο Κώστας Ρεούσης (αριστερά, Αθήνα, 1970), ιδρυτής και μοναδικό μέλος της Υπερπραγματικής Φράξιας Λευκω©ίας, και ο Σωτήρης Λιόντος (δεξιά, Ορεστιάδα, 1964), ιδρυτικό μέλος της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Αθηνών, στην οδό Ζωοδόχου Πηγής, αριθμός 70, στην Αθήνα (αρχική έδρα της ομάδας, του περιοδικού «Κλήδονας», όπως και του περιοδικού και των ομώνυμων εκδόσεων «Φαρφουλάς»), τον Ιούνιο του 2008, στην πρώτη και μοναδική έως τώρα συνάντηση της Ομάδας και της Φράξιας, του ζωντανού, σύγχρονου και διαρκώς δραστήριου και δραστικού Ελληνικού-Κυπριακού Υπερρεαλιστικού-Υπερπραγματικού Κινήματος, σφραγίζουν μ’ αντρίκια χειραψία τον όρκο του «Τίποτα στη ζωή δεν είναι αίνιγμα» (Νίκος Εγγονόπουλος, 1969), «ή έγκλημα» (Κώστας Ρεούσης, 2008… το ξεστόμισε μόλις πέρασε την πόρτα του εκδοτικού οίκου, καθώς αντίκρισε στ’ αριστερά του τον προαναφερθέντα πίνακα του δεύτερου τη τάξει Ελληνικού Υπερρεαλιστικού Έψιλον), φωτογραφία Διαμαντής Καράβολας

POST MORTEM ή ΑΥΤΟΨΙΑ

Το χαρισματικό κυνηγόσκυλο των τυχαίων μου ανακαλύψεων, εκπαιδευμένο να ακολουθεί κάθε ίχνος ζωής με κηλιδωμένη υπόληψη εκτεθειμένη σε σιδηρόπλεκτο κίνδυνο, οσμίζεται την κόκκινη ρητινώδη ουσία του συνθετικού μου αίματος που δεν μπορεί πια να προσβληθεί από κάποιον ύπουλο ιό και γαβγίζει κωμικοτραγικά προς την κατεύθυνσή μου, προειδοποιώντας με για πιθανή πνευμοκονίαση, πνευματικό τυχοδιωκτισμό, αμφιθυμική σχιζοφασία, δρεπανοειδή αναιμία, συναισθηματική μετάγγιση, πρόωρη εκσπερμάτιση λάσπης, διακοπή κυήσεως του διαδόχου μου εαυτού και άλλες επίκτητες μακαριότητες, συσσωρευμένο υλικό από παράσυρση και πρόσκρουση πάνω στα αντιαρματικά εμπόδια των αντιφατικών μου επιθυμιών, αναγγέλλοντας τα αποτελέσματα της στατικής μου ανεπάρκειας και πληροφορώντας με ότι από εδώ και στο εξής οι λέξεις μου δεν θα έχουν πια στόμα για να τις προφέρει και αφτιά να τις ακούν, αφού όλα όσα είχα επιδιώξει να πραγματοποιήσω θα γίνουν από μόνα τους μόλις τελειώσει η σύντομη τελετή της ηλιόλουστης κηδείας μου που παρακολουθώ από κοντά εξετάζοντας τον γρίφο του δακτυλικού μου αποτυπώματος κάτω από τον μεγεθυντικό φακό.

Σωτήρης Λιόντος, «Τα Καταραμένα Πεδία», εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, Αθήνα, 2005, σελίδα 8.