Car je est un autre: Federico García Lorca 2

Ο Δολοφονημένος Ποιητής

Llagas de Amor

[Sonetos del Amor Oscuro]

Esta luz, este fuego que devora.

Este paisaje gris que me rodea.

Este dolor por una sola idea.

Esta angustia de cielo, mundo y hora.

Este llanto de sangre que decora

lira sin pulso ya, lúbrica tea.

Este peso del mar que me golpea.

Este alacrán que por mi pecho mora.

Son guirnalda de amor, cama de herido,

donde sin sueño, sueño tu presencia

entre las ruinas de mi pecho hundido.

Y aunque busco la cumbre de prudencia

me da tu corazón valle tendido

con cicuta y pasión de amarga ciencia.

Πληγές της Αγάπης

[Σονέτα του Σκοτεινού Έρωτα]

Αυτό το φως, τούτη η φωτιά που κατατρώει.

Τούτο το σταχτί τοπίο που με τυλίγει.

Τούτος ο πόνος για μια και μόνη ιδέα.

Τούτη η αγωνία τ’ ουρανού, του κόσμου, της ώρας.

Τούτος ο θρήνος του αίματος που στολίζει

λύρα δίχως παλμό πια, φευγαλέο δαυλό.

Τούτο το βάρος της θάλασσας που με χτυπά.

Τούτος ο σκορπιός που μου φωλιάζει στο στήθος.

Είναι στεφάνι του έρωτα, κλινάρι πληγωμένου,

όπου δίχως ύπνο ονειρεύομαι την παρουσία σου

μέσα στο ρημαδιό του στήθους μου βουλιαγμένο.

Και μόλο που ψάχνω την καμπύλη της φρόνησης

μού προσφέρει η καρδιά σου κοιλάδα απλωμένη

με φαρμάκι και πάθος γνώσης πικρής.

Μετάφραση: Μάγια-Μαρία Ρούσσου