Car je est un autre: André Breton

André Breton

Ιδιωτικό

   Φορώντας μια μπεζ κάπα, χοροπηδά πάνω στην αφίσα από ατλάζι όπου δύο παραδείσια φτερά παίρνουν τη θέση των σπιρουνιών της. Εκείνη, με τις ειδικές αρθρώσεις της πάνω από τον αέρα, διαιρεί το τραγούδι των ακτινοβόλων ειδών. Αυτό που μένει από τον ματωμένο κινητήρα καταπνίγεται από τη λευκάκανθο: εκείνη την ώρα οι πρώτοι δύτες με σκάφανδρα πέφτουν από τον ουρανό. Η θερμοκρασία γίνεται ξαφνικά πιο ήπια και κάθε πρωί η ελαφρότητα τινάζει πάνω στις στέγες μας τα αγγελικά μαλλιά της. Ενάντια στις μαγγανείες τι καλό προσφέρει αυτός ο μικρός γαλαζωπός σκύλος με το σώμα του πιασμένο μέσα σε ένα σωληνοειδές μαύρο γυαλί; Και για μια φορά δεν μπορεί η έκφραση εφ’ όρου ζωής να εξαπολύσει ένα βόρειο σέλας από το οποίο θα φτιαχτεί το τραπεζομάντιλο της Δευτέρας Παρουσίας;

(1^η Οκτωβρίου 1921)

Μετάφραση: Σωτήρης Λιόντος

Πρώτη δημοσίευση στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Περιπέτεια» («Aventure», τχ. 3, Ιανουάριος 1922). Περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή του Αντρέ Μπρετόν, «Γαιόφως», 1923. Η μετάφραση που χρησιμοποιήθηκε για την ανάρτηση είναι από το, Αντρέ Μπρετόν «Γαιόφως και άλλα ποιήματα» (1916-1936), εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις Σωτήρης Λιόντος, εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, Αθήνα, Οκτώβριος 2004.