Σχόλια Πολιτισμικής Αντικατασκοπίας 2

Ο ποιητής Κώστας Ρεούσης στο Γραφείο Αντικατασκοπίας του Τάγματος της Υπερπραγματικής Φράξιας Λευκω©ίας, απαθανατισμένος από τον συγγραφέα Στέφανο Σταυρίδη, στις 29 Οκτωβρίου 2017

ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Η ΜΗ ΑΠΟΝΟΜΗ των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας του νησιού, στις κατηγορίες του «Μυθιστορήματος» και του «Νέου Λογοτέχνη». Τα βραβεία θεσπίζονται για να απονέμονται, κι έτσι πρέπει να γίνεται. Τώρα εάν οι εκάστοτε «σοφοί», που απαρτίζουν την κριτική επιτροπή, αποφασίζουν το αντίθετο, ίσως, να πρέπει να μας προβληματίσει -τόσο για το κύρος του θεσμού όσο και για την αξία του κάθε αυτού βραβείου. Με δυο κουβέντες: Τα βραβεία ή θα δίνονται (όπου κι αν δίνονται) ή θα καταργηθούν. Δεν υπάρχει μέση οδός.

ΔΥΝΑΜΙΚΗ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ στο ελλαδικό κοινό, μέσα από δύο ανθολογίες που κυκλοφόρησαν πρόσφατα σε αθηναϊκούς εκδοτικούς οίκους. Η πρώτη από τις εκδόσεις «Κύμα», με επιμέλεια-ανθολόγηση των Γιώργου Χριστοδουλίδη και Παναγιώτη Νικολαΐδη, συγκεντρώνει ζώντες ποιητές από τη «Γενιά της Ανεξαρτησίας», «Της Εισβολής» και της «Αφθονίας και Κατοχής», παρουσιάζοντας ευσύνοπτα  μία άξια εκλογή της ποιητικής παραγωγής των τελευταίων δεκαετιών. Η δεύτερη από τις εκδόσεις «Βακχικόν», με επιμέλεια-ανθολόγηση του Λευτέρη Παπαλεοντίου, αφορά Κύπριους ποιητές και ποιήτριες κάτω των 40 ετών, συμπεριλαμβάνοντας και Τουρκοκύπριους «συντοπίτες» μας δημιουργούς. Συνωστισμός, λοιπόν, στο «ποιητικό πνεύμα» που παράγει η Νήσος, αναμένοντας να δούμε, και από αυτές τις προσπάθειες, το διαχωρισμό, τουλάχιστον, της ήρας και του σταριού.

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΘΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑ στο σύνολό του το εγχείρημα του περιοδικού «Άνευ» με «Το Διήγημα των Έξι», εκδ. «Άνευ», Λευκωσία, Οκτώβριος 2018. Έξι καλοί σύγχρονοι ελληνοκύπριοι διηγηματογράφοι (Χρίστος Κυθρεώτης, Κωνστάντια Σωτηρίου, Γιώργος Τριλλίδης, Νένα Φιλούση, Στέφανος Σταυρίδης και Μυρτώ Αζίνα) συγγράφουν ένα διήγημα/νουβέλα ακολουθώντας κάποιους τυπικούς κανόνες. Η αντίρρησή μου έγκειται στην έλλειψη δημιουργικής επιμέλειας και διόρθωσης του τελικού κειμένου, η παρεμβολή του λόγου των συγγραφέων πριν από τα επιμέρους κεφάλαια που έχουν καλεστεί να συγγράψουν λειτουργεί αρνητικά και κόβει τη ροή της αφήγησης και η αποκάλυψη ευθύς εξαρχής ποιο κομμάτι έχει γράψει ποιος χάνει στα σημεία από τη μαγεία που θα μπορούσε να αναδυθεί από ένα κοινό-συνεκτικό κείμενο με ενδιαφέρον θέμα και άξια προσοχής μυθοπλαστική εξέλιξη.

          

Περιοδικό, «Το Πεζοδρόμιο», τχ. 4, Λευκωσία, Δεκέμβριος 2018, σ. 31