Κριτικές 15

Εκδόσεις Αιγαίον / Κουκκίδα, Λευκωσία / Αθήνα, Σεπτέμβριος 2018

«Ποιητικός Ελιγμός»

Και μόνο ότι ο Ρεούσης, υπερπραγματιστής με το χάρισμα να συνθέτει μάχες λέξεων που δεν βρωμάνε λεκτικό των κεκυρωμένων υπερρεαλιστών, βάζει το χρόνο του ρολογιού στον υπότιτλο της συλλογής, σημαίνει ότι η πορεία του τον έφερε σε μια στροφή. Η ωροθεσία, της οποίας επιφανής στιγμή είναι εκείνο το ποίημα του Έλιοτ, φέρνει το λόγο του Ρεούση, σε μια διαπραγμάτευση νομίζω με τη μοντερνιστική ποίηση. Το βιβλίο που διαβάζεται και οριζοντίως σαν τρία ξεχωριστά ποιήματα, έχει μια πενθοφόρο διάσταση την οποία η ακοίμητος πηγή του καλπάζοντος λεκτικού του δωρίζει με άλματα συμπλεγμάτων λέξεων υπερρεαλιστικής υφής. Μοιάζει λίγο λες και το παραλήρημα του οποίου αποκοπή είναι το μοντερνιστικό ποίημα να σκίζεται για να φανεί πως το γραπτό είναι ένα είδος ορατού, ενός φλεγόμενου λεκτικού παγόβουνου αποκάτω. Το εγχείρημα απολαυστικό και επιτυχημένο για αναγνώστες και των δύο γλωσσικών ρευμάτων, μοντερνιστικού και υπερρεαλιστικού που ακόμα κυριαρχούν.

  Η ποίηση αυτού του δαιμόνια και παραδείσια γλωσσικά προικισμένου ανθρώπου, βρίσκεται σε έναν ελιγμό. Εγώ τουλάχιστον δεν παύω χρόνια να τον παρακολουθώ. Και μόνο για το γεγονός ότι γράφει μια ποίηση άξια να λέγεται ποίηση σε καιρούς που κυριαρχεί το φασόν, και στη Νήσο ειδικά, η αγραμματοσύνη κάποιων «πουλολόγων», κι άλλων γραφικών.

Βασίλης Λαλιώτης, Κηφισιά, 21 Δεκεμβρίου 2018