Ο ποιητής Κώστας Ρεούσης, κάπου στη συνοριακή εντός των
τειχών Λευκωσία, απαθανατισμένος από τον ποιητή Βάκη Λοϊζίδη, Κυριακή 17
Φεβρουαρίου 2019
«Μπορεί όλα να καταρρέουν, αλλά ο Ρεούσης είναι φύλακας των πυλών και
αστείρευτη πηγή δράσης. Για να περάσει απ’ την είσοδο κανείς πρέπει να προσπεράσει
την αυτοσχέδια τελειότητά του. Άρα, λίγοι προσπερνούν κι αυτοί που είναι να
προσπεράσουν κάθονται κι αποθαυμάζουν τα μηνύματα που καλλιγραφεί fresco σε
τοίχους. Όσο γι’ αυτό που φυλάττει μετά των πυλών: δεν είν’ άλλο απ’ την πύλη
της ματαιότητας του κόσμου. Είναι η στενωπός και η κρησάρα μιας άπειρης
κλεψύδρας. Ό,τι χωρίζει απ’ τη μια μεριά, χωρίζει δίκαια απ’ την άλλη. Κι όσοι
απόμειναν έξω απ’ την πύλη ήταν οι εγωιστές, οι μικροί, οι άνευ φαντασίας, που
ερμήνευσαν το βασίλειο των ποιητών να
περικλείνεται πίσω από μια ερμητική πόρτα. Ενώ ο Ρεούσης όρισε σωστό την ύπαρξη
απλώς μιας πύλης ως ειδοποιό κανόνα συμμετρίας. Δεν οδηγεί πουθενά και τίποτα
δε διακρίνει, δεν πλήττει την ανία, πολλοί ωστόσο την πλήττουν -του κάκου- προς
απάντηση των ερωτηματικών τους. Άρα, καλό είναι ν’ αλλάζονται οι βάρδιες κι ο
φύλακας να ξεκουράζεται και μεγάλες γιορτές να στήνονται για τον Άη Φύλακα τον
Στιχοδιαβάτη που φέρει μειδίαμα αινιγματικό. Κούρος στατικός το δεξί πόδι προς
αειφόρο κίνηση να τείνει, αλλά να μην κινεί κατ’ επιλογή. Κούρος ο ίδιος
συμμετρικός σε Ασκληπιείο.».
© Κασσάνδρα Αλογοσκούφι,
«Υστερόγραφο», ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, Μεγάλη Τετάρτη, 12 Απριλίου 2017,
20:04.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου