Car je est un autre: Μιχάλης Παπαντωνόπουλος

Οι ποιητές Κώστας Ρεούσης & Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, σε καφετερία -δίπορτης στοάς- κάπου Λήδρας & Ονασαγόρου, κάθετης στην εντός του Τείχους ελεύθερης Λευκωσίας, στις 3 Ιανουαρίου 2017, 17:31…  ακριβώς & ακριβοί, φωτογραφία Γεώργιος Κ. Μύαρης

ΟΡΕΣΤΗΣ

[Ἡ Ἑρμιόνη φεύγει για τον τάφο· ἡ Ἑλέ-

νη μπαίνει στο παλάτι· Ἠλέκτρα:]

Κι ἄν ἔκοψες θρῆνο ἐρεβνό μαλλιά ἀπό τά

μαλλιά σου

δέν πλήγωσες σιωπή – παρά στήν ἄκρη

Ξέρω: δέν θά δεχόσουν κἄν τήν ὓστερη πα-

ράδοση τῆς ὀμορφιᾶς στόν πόνο

Κι οὒτε πώς εἶδες μάτια στόν δικό νεκρό μου

κι οὒτε πώς ράγισες δάκρυ φωνή σ’ ἕνα ψο-

φίμι στόμα

Μόνη σου, τώρα: μι’ ἀράχνη μέταλλο ἀπό

φῶς τρέχει στό μέτωπό σου

Τίποτα, τίποτα – κάτι βουβά ὀστό κοιμᾶται

πόρνη αὐτή τήν πολιτεία:

βαθύ μαχαίρι· σπλάχνα οὐρανός· κι ὁ Ἕλ-

ληνας νεκρός σου.

Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, «Βόλια», εκδ. τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός, σειρά Λάλον Ύδωρ, Αθήνα, Μάρτιος 2015, σ. 21.