Πολιτισμικοί Μετεωρίτες 60

Το εξώφυλλο του άλμπουμ

Στέλλα Ν. Χρίστου

«Η ΝΙ·ΚΟ προσγειώνεται»

Πολιτισμικοί Μετεωρίτες-Κωνσταντίνος Α. Ει. Παπαθανασίου

Την περασμένη Κυριακή, 8 Μαΐου, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στην κατάμεστη «Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη», στην παλιά Λευκωσία, τη συναυλία-παρουσίαση του πρώτου προσωπικού δίσκου της καλής συνθέτριας

Με τη Στέλλα Χρίστου συνομιλήσαμε μέσα από αυτήν τη στήλη (Ηδύφωνο #38, 20.12.2015), λίγο πριν «απογειωθεί» για την Αθήνα με σκοπό την ηχογράφηση του πρώτου της δίσκου, «ΝΙ·ΚΟ».  Έτσι μετά από το διάστημα που μεσολάβησε των ηχογραφήσεων, της επεξεργασίας του ήχου κι όλων αυτών των εργασιών που απαιτούνται για να έχουμε στα χέρια μας έναν άξιο λόγου δίσκο ακτίνας, η συνθέτρια, μαζί με τους συνεργάτες της μουσικούς κι όλους τους ανθρώπους που τη βοήθησαν, έδωσε μία καθόλα συγκινητική συναυλία, εκτελώντας όλα τα τραγούδια του δίσκου, μπροστά σ’ ένα θερμό κοινό.

Η συναυλία

Η ηλεκτροακουστική συναυλία του κύκλου τραγουδιών «ΝΙ•ΚΟ» σε στίχους, μουσική,  και ενορχήστρωση της Κύπριας συνθέτριας Στέλλας Ν. Χρίστου εντάσσεται στις δράσεις του πολιτιστικού οργανισμού «Φανερωμένης 70», με τίτλο «Αστικές Λεπτομέρειες». Μετά από μήνες προετοιμασιών, ηχογραφήσεων, προβών και αγωνιών η συνθέτρια παρουσίασε τον πρώτο της ολοκληρωμένο δίσκο ακτίνας. Συμμετείχαν οι μουσικοί: Μόρφω Παπαδημητρίου (βιολί), Παύλος Μιχαηλίδης (βιολί), Χάρης Παζαρούλας (κοντραμπάσο), Δημήτρης Γιασεμίδης (φλάουτο & τρομπόνι), Κώστας Τζέκος (κλαρινέτο), Guido De Flavis (βαρύτονο σαξόφωνο), Ευάγγελος Χριστοδούλου (φαγκότο), Άντρια Νικοδήμου (κρουστά), Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά), Γιάννης Αναστασάκης (ηλεκτρονικά αναλογικά), Αντώνης Αντωνίου (ηλεκτρονικά ψηφιακά), Έλλη Αλωνεύτου (φωνή), Τώνια Ράλλη (φωνή), Στέλλα Ν. Χρίστου (κιθάρα & φωνή) και το σύνολο διεύθυνε ο μαέστρος Στάθης Σούλης.

   Φανερά συγκινημένη η συνθέτρια, και με μία ταπεινότητα που αγγίζει τα όρια της καλώς νοούμενης υπερβολής, καλωσόρισε το κοινό, ευχαρίστησε όλους όσοι τη βοήθησαν στην πραγματοποίηση όχι μόνο του δίσκου αλλά και της συναυλίας, εκθείασε τη συμβολή και την υπομονή του Σύμη Σουκιούρογλου και με την καθοδήγηση του μαέστρου αρχίνησε το μελωδικό ταξίδι στις ατραπούς των συνθέσεών της.

   Είχα την τιμή να μου εμπιστευτεί πριν εβδομάδες την ακρόαση ολόκληρου του δίσκου της, πριν αυτός κυκλοφορήσει. Κι είχα την ευκαιρία να τον «συλλάβω» μέσα από ακουστικά εκεί ακριβώς που τον εμπνεύστηκε, στο καφενείο «Καλά Καθούμενα» όπου εργάζεται ως σερβιτόρα. Η συνοχή του κύκλου τραγουδιών της με εντυπωσίασε, το πέρασμα απ’ το ένα κομμάτι στο άλλο συνέβαινε απρόσκοπτα κι απαλά με μια ηδύτητα που μόνο οι ψυχές των παιδιών μπορούν να σου προσφέρουν. Ύστερα απ’ αυτό περίμενα, συμμεριζόμενος χωρίς να το αντιλαμβάνεται την αγωνία της, τη συναυλία της με μια κρυφή πεποίθηση πως όλα θα κυλούσαν κατ’ ευχή.

   Πράγματι, η ζωντανή εκτέλεση απογείωσε και τις συνθέσεις της και την ίδια. Με την αρμονική-άκρως επαγγελματική συμβολή μουσικών και μαέστρου, με τον άψογα συντονισμένο σχεδιασμό ήχου, με το ακριβές και ελάχιστο του φωτισμού η Στέλλα Χρίστου έδωσε την ψυχή της μέσα από τις εκτελέσεις των τραγουδιών της προσφέροντάς μας μία ειλικρινέστατη έκθεση του εαυτού της, χωρίς ίχνος πόζας ή θεατρινισμού (όπως βιάστηκαν κάποιοι να πουν μετά το τέλος της συναυλίας, που δεν γνωρίζουν ούτε από μουσική ούτε από το τι μπορεί να είναι ένας καλλιτέχνης, πιστοί στη συνήθεια του γνωστού κυπριακού πικρόχολου κοινωνικού σχολιασμού).

   Πότε η φωνή της ενός κοριτσιού π’ ανοίγει τα μάτια του στη φαντασία και το θαύμα του κόσμου, πότε η φωνή της μίας γυναίκας αυστηρής, επιθετικά ή αμυντικά υπερασπιζόμενης την ύπαρξή της έναντι της ασχήμιας που μας περιβάλει, πότε η φωνή μίας καλής ερμηνεύτριας που πιστεύει το στίχο και τον ήχο που χάραξε με το αίμα της ψυχής της. Οι κινήσεις της αέρινες, όχι σαν αυτές μιας ανεράδας, αλλά σαν αυτές ενός αποδημητικού ή όχι ευθυτενούς πουλιού όπου αποζητά μονάχα την ελευθερία του φτερουγίσματος και τη δροσιά μίας πηγής από τον κάματο της πτήσης στους αιθέρες, χωρίς ποτέ να μην ξεχνά πως κάποιος, ίσως, κυνηγός παραμονεύει τον/την κατάρρευσή του/της.        

«ΝΙ•ΚΟ» 

Ο δίσκος αποτελείται από 14 κομμάτια που διανύουν μία κυκλική πορεία, προς τα εμπρός και προς τα πίσω. Μπορεί κανείς να τα ακούσει απ’ την αρχή, απ’ το τέλος ή κι ανάκατα, χωρίς ο κύκλος που σχηματίζουν -τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά- να διασπάται. Ηχητικά κολάζ παρεμβαίνουν στις πρωτότυπες συνθέσεις της Χρίστου, γνώριμες φωνές της παλιάς πόλης (όπως αυτή του Σύριου-Κύπριου ζωγράφου Ahmad Adi Atassi), φωνές μικρών παιδιών, ήχοι από λανθάνοντα ή όχι αστικά τοπία, κραυγές ή οιμωγές δένουν ευφάνταστα με τους λαρυγγισμούς/φωνές της συνθέτριας, της Έλλης Αλωνεύτου, της Τζένης Καπάδαη και της Τώνιας Ράλλη.

   Οι τίτλοι των τραγουδιών φλερτάρουν δημιουργικά με τους πειραματισμούς των ντανταϊστών, των υπερρεαλιστών και των λετριστών, αφήνοντας διαστήματα ανάμεσα στις συλλαβές και χρησιμοποιώντας γράμματα, αριθμούς κι ανορθογραφίες που συνάδουν με την τραγουδιστική εκφορά τους: «η χολυ Μάμι», «ΝΙ.ΚΟ», «οτμμ», «αγέ ρα-αγέ ρα», «οι κρυ μμ ένοι», «Ψέ μμα-τά», «Συν νεφιά», «Γνώριμα Παλαιά Ψάρια», «1+3», «Μο νο S.», «Έλενα», «καντήλι», «πα ρά θυ ρο» και «2 πεταλλάκια Παπαρούνας». Αναζητήστε το δίσκο, ακούστε τον προσεκτικά, αφήστε να σας συνεπάρει η ώριμη παιδικότητα της συνθέτριας κι αποδεχτείτε, επιτέλους, τέτοιου είδους προσπάθειες που σαφέστατα λοξοδρομούν από τις μουσικές νόρμες που έχουνε συνηθίσει, αβρόχοις ποσίν, τ’ αυτιά σας.

   Και κάτι τελευταίο: Ο αυτοσχεδιασμός στην είσοδο του τελευταίου κομματιού από την Άντρια Νικοδήμου στο βιμπράφωνο και τον Αντώνη Αντωνίου στα ψηφιακά ηλεκτρονικά είναι, τουλάχιστον, εμπνευσμένος και στη ζωντανή του εκτέλεση ολοκλήρωσε τη συναυλία με τον πλέον χαρμόσυνο και σιωπηλό ομιλούντα τρόπο.     

Βιογραφικό σημείωμα

Η Στέλλα Ν. Χρίστου γεννήθηκε το 1979 στο χωριό Ασκάς της Κύπρου. Γράφει μουσική από τα παιδικά της χρόνια, ημερολογιακά σχεδόν ή και αναστοχαστικά. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με κατεύθυνση την Ανθρωπολογία της Μουσικής. Έκανε επίσης σπουδές στο πιάνο, στο κλασικό τραγούδι και στα ανώτερα θεωρητικά της Μουσικής. Την απασχολεί έντονα ο σχεδιασμός και η δημιουργία ανοιχτών μορφών έκφρασης μέσω της σύνθεσης ήχου και λόγου. Συνέθεσε, επίσης, μουσική για ταινίες εμψύχωσης και βίντεο-τέχνης μικρού μήκους, για θέατρο και χορό.

Δημοσιεύτηκε στην ομώνυμη στήλη, στο πολιτιστικό ένθετο, «Ηδύφωνο», της ελληνοκυπριακής εφημερίδας, «Η Σημερινή», την Κυριακή 15 Μαΐου 2016, σ. 4.