Κείμενα μιας ψύχραιμης οργής 15

Ο λεσσεψιανός μετανάστης, τοξικός ιχθύς, Lagocephalus sceleratus

#15

Κείμενα μιας ψύχραιμης οργής

 Ο πολιτικαντισμός μίας νησιωτικής πανεπιστημιακής κοινότητας

Εταιρικές εταίρες ξεκαπίστρωτες “σεφεριάζονται” τον πολιτικαντισμό μίας νησιωτικής πανεπιστημιακής κοινότητας. Προσφέρουνε νεοελληνικές σπουδές στην Κύπρο σ’ άγουρα φοιτηταριά της ανατολικής, πάλαι ποτέ, Ευρώπης και Βαλκανίων του σκοτωμένου αδελφού. ¡Σελτζουκιστάν!, μη χέσω, το νησί … τουλάχιστον αφήστε με να κλάσω!

Εἰς τό ποίημα τοῦ Χρέους μακρινή πρέπει νά εἶναι ἡ φριχτή ἀγωνία μέσα εἰς τή δυστυχία καί εἰς τούς πόνους, ὃπως ἐκεῖθε φανερωθῆ ἀπείραχτη καί ἅγια ἡ διανοητική καί ἠθική Παράδεισος., (Διονύσιος Σολωμός, «Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι-Αποσπάσματα», Στοχασμοί του Ποιητή). Πληκτικοί αναγεννησιακοί ταγοί-ταγάρια περιφέρουν το σκοταδισμό του γοτθικού προσκυνήματός τους. Να γκρεμίσουμε όλα τ’ ανάκτορα του πούστη του αββά, όλα τα κάστρα της καταραμένης της φραγκιάς, όλα τα διοικητήρια και τις πουτάνες του Οθέλλου.

Μ’ ένα μάτι μ’ ένα δόντι, με βαμμένα τα μαλλιά / σκαρφαλώσαν οι γερόντοι στης πατρίδας τα σκαλιά. / Καθώς παν για τα ογδόντα ίδιοι και παράλληλοι / το πολύ για καμιά τσόντα είναι πια κατάλληλοι. // Μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους / βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους. // Μας φλομώσαν οι παππούδες με ψευτιές και φούμαρα / λες και είμαστε αλεπούδες που μασάνε κούμαρα. / Μα θα ’ρθούνε άλλα χρόνια μ’ όνειρα κι οράματα, / δίχως λόγους στα μπαλκόνια κι ανθιστά προγράμματα. // Μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους / βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους / βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους., (Νίκος Γκάτσος, «Τα κατά Μάρκον», 1991). Έτσι, και ξωπίσω τους ποιητές Κυπραίοι κουτσομπόλες -κουμπάροι βραβευμένοι και αβράβευτοι-  μαζί μ’ όλες τις ιερόδουλες που νταβατζή σας  ο Κινύρας. Γαμώ, πατόκορφα, τον Ζήνωνα τον Κιτιεύς, τσογλάνια στωικοί στον κώλο σας ρεπάνι.

Poesía siempre es revelación y descubrimiento, nunca debe existir sin principios, la razón de la palabra poética es conocimiento, filosofía. Las apariencias nunca importaron a los indolentes, y la posesión es mentira, como la poesía horizontal. // Armonía, mansedumbre y criterio sin resisstencia. El poder de expresión nunca sera vacío, debe ser violencia, queja, caos e independencia. Revelación. Pura revelación. Símbolos humanos de conocimientos poéticos. // El indolente número 13 no deja de dar lecciones de aprendizaje verdadero. La magnificencia nunca sera poesía, es pasividad. Se require humildad, silencio y soledad, caminos desamparados. Y la unidad aparece sin presunción. El conocimiento poético es esfuerzo permanente, afán, lectura sin escritura., (Javier Sánchez Menéndez, «El libro de los indolentes-Sobre la poesía», 1. El encuentro en Camarinal-Veintisiete, p. 60). 

Ένας ελεύθερος μυστικός ερανιστής, από την εποχή του αρχέτυπου δραγάτη, οπλοφορούσε με στυλογράφους, καλάμια, ξύστρες, σβήστρες, μοιρογνωμόνια και πολύτιμα κιτάπια ή βιβλία πλανητικών ποιητών: la escafandra ruega invocando nautas pasajeros tripulaciones hechizadas la desesperación del levantamiento la dislexia penetra muda incluso autistamente corroyendo la memoria de llantos reclusos en ejes que innovan como desde siempre el ojo de buey se ocupó de enviar códigos de incendio bajo el mar, (Costas Reúsis, «La irrealidad submarina (1993-2015)», traducción de Mario Domínguez Parra, p. 91).

-Σας έχω πιάσει στο στόμα της χάραξής μου και στα πράσα •ούτε ο Ιορδάνης ποταμός δεν σας ξεπλένει …  Θεομπαίχτες!    

Χώρα (Παλιό Λιμάνι), Νοέμβριος 2017