Σχόλια Πολιτισμικής Αντικατασκοπίας 3

Ο ποιητής Κώστας Ρεούσης στο Γραφείο Αντικατασκοπίας του Τάγματος της Υπερπραγματικής Φράξιας Λευκω©ίας, απαθανατισμένος από τον συγγραφέα Στέφανο Σταυρίδη, στις 29 Οκτωβρίου 2017

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΩΝ εκδοτικών οίκων στο νησί αποτελεί μία πραγματικότητα. Όλοι όσοι υπάρχουν και δραστηριοποιούνται, είτε με παλαιότερες εκδόσεις του καταλόγου τους είτε με νεότερες, αποσκοπούν αποκλειστικά στην οικονομική εκμετάλλευση του κάθε επίδοξου συγγραφέα. Ουσιαστικά ντανιάζουν στις αποθήκες τους κούτες με βιβλία, πληρωμένα από ορδές ψωνισμένων «λογοτεχνών». Μία καλοστημένη εκδοτική επιχείρηση είναι κι αυτή των εκδόσεων «Αιγαίον» του Βάσου Πτωχόπουλου στη Λευκωσία, με συνεργούς τις εκδόσεις «Κουκκίδα» του Δημήτρη Δημόπουλου και τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις» του Γιώργου Καραμπελιά στην Αθήνα. Σε συνεργασία, πλέον, με το βιβλιοπωλείο, καφενείο-μπαρ και στέκι γνωριμιών για σιτεμένες κυρίες, νέους στις καύλες τους, ζιγκολό κυπριακού τύπου ή ύφους κι ανίκανους μεσήλικες, «Το Έρμα», έχουν εξαπατήσει δεκαετίες τώρα το χώρο και τους ανθρώπους του βιβλίου. Το χάνι του Πάντζιαρου στις δόξες του.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ κινηματογραφικά φεστιβάλ του νησιού, το «Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου», έδωσε ακόμη μία έκδοση της επιτυχημένης πορείας του, μέσα στο μήνα Φεβρουάριο, συμπληρώνοντας 17 χρόνια θεσμού ή θέσμιου στο πολιτιστικό ή πολιτισμικό «χωράφι» του τόπου. Με μειωμένο προϋπολογισμό, από τον κορβανά της κρατικής μηχανής, επιτέλεσε το σκοπό και στόχο του: να μυήσει κινηματογραφόφιλους ή μη, σε μία άλλη, ουσιαστικότερη, θέαση του κόσμου του σελιλόιντ. Τη θέαση αυτή, που απέχει άπειρα έτη φωτός από το σωρό του συρμού των κοσμικών, αχάπαρων και τυχάρπαστων δίποδων, των κυκλοφορούντων και σερνόμενων τα στενά της παλιάς πόλης Λευκωσίας για να ψωνιστούν και ψωνίσουν το ψώνιο τους.

ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ, ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ, περί πρωτοκλασάτων (sic!) εφημερίδων και πολιτιστικών συντακτών της νήσου Κύπρου: 1) Φιλελεύθερος, 2) Πολίτης, 3) Σημερινή, 4) Καθημερινή. Εάν η δημοσιογραφία που ασκούν αναφέρεται στην ουσία του πολιτιστικού, εάν όχι πολιτισμικού, ρεπορτάζ, προφανώς έχουνε μπερδέψει την ταβανόβουρτσα με τα δάχτυλα του πληκτρολογίου των γραμμάτων που νομίζουν πως χτυπούν. Πέραν της αντιγραφής-επικόλλησης των δελτίων Τύπου, που στην τελική πράττουν, και των καθοδηγούμενων (από τις γνωστές ομάδες πίεσης) συνεντεύξεων που κατασκευάζουν, έχουν το θράσος να εμφανίζονται και στη νεόκοπη εκπομπή περί πολιτισμού της τηλεοράσεως του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Ρ.Ι.Κ.) -άλλη περίπτωση κι αυτή  χάχανων δημοσιογράφων και καλεσμένων-, εκφέροντας κι άποψη, ή καλύτερα: καταθέτοντας την τύφλα τους τη μαύρη, που είναι και το αδιάψευστο έως αδιάσειστο γεγονός των αστοιχείωτων λόγων κι ανύπαρκτων πράξεών τους.